เย้ๆๆๆ วันนี้วันศุกร์แล้ววววว...จะได้พัก (ใจ) ซะที...
เหนื่อยอะไรก็ไม่เท่าเหนื่อยใจน่ะน๊า...เวลามีเรื่องกวนใจ หรือไม่สบายใจ คนที่พยายามปลอบใจเราก็มักบอกให้ทำใจ มันก็ถูกละ และถ้าทำได้ก็เป็นผลดีต่อตัวเองแน่นอน แต่เรื่องบางเรื่องซึ่งเป็นเรื่องที่มนุษย์ก่อขึ้นโดยขาดความรับชอบก็ไม่ควรทำแค่เพียงทำใจให้รับได้ แล้วปล่อยปละละเลย ควรคิดการณ์ให้ให้มีการแก้ไขให้ดีขึ้น ไม่ใช่ให้เกิดซ้ำชากอยู่นั่นแล้ว...จริงมั้ยคะ? ...
พูดเรื่องทำใจ..ที่ไม่ใช่ยาแก้ปวดอันที่หน้าซองมีรูปคนกุมขมับนะคะ (พวกเด็กๆยุคหลังไม่รู้จักละซี้..อิอิ)
สมัยนี้เรื่องยานี่มันเรื่องใหญ่ อ้อ..เมื่อเช้าก็เห็นข่าวเกี่ยวกับยาที่ไม่เกี่ยวกับยา..เอ๊ะ ยังไง? คือข่าวน่าสลดใจ มีนักธุรกิจไทยบริษัทยาไปประชุมนานาชาติเรื่องยาที่สก็อตแลนด์ ถูกยามที่โน่นฆ่าเสียชีวิตในห้องน้ำ ยังไม่ทราบสาเหตุ แล้วก็ยังไม่มีหน่วยงานที่รับผิดชอบของเค้าออกมาแสดงความรับผิดชอบกันอย่างไร จริงๆ ช่วงนี้ นายกฯ ก็เยือนอังกฤษอยู่นะ จะมีการหยิบประเด็นนี้ไปพูดกับ นายกฯอังกฤษบ้างหรือเปล่า?? พูดไปก็เกิดทำใจไม่ได้ขึ้นมาอีก...เวลามีนักท่องเที่ยวฝรั่งแบบซำเหมามาเที่ยวเมืองไทย แล้วทำตัวให้ตกอยู่ในความเสี่ยง ไม่ว่าจะเป็นการแต่งกายที่ล่อแหลมเปิดเผยมากเกินไป การดื่มแอลกอฮอล์ ไปเที่ยวตามผับบาร์ข้างถนน ข้างชายหาด หรือไปที่เปลี่ยว แถมเสพยาเสพติดอีก ในที่สุดก็ถุกทำร้าย พวกสื่อฝรั่งเล่นเราซะหนักประเทศชาติเสียชื่อไปแบบแทบจะกู้คืนไม่ได้ ก็ไม่เถียงอ้ะนะคะ ว่าคนทำมันทำชั่ว ทำร้ายชีวิตผู้อื่นสมควรได้รับโทษหนักและถูกประณาม แต่ในกรณีข้างต้นคนของเราดีๆ ไปก็ไปทำงาน ไปประชุม ที่ที่ไปก็ไม่ใช่ที่อโคจร (ที่ที่ไม่ควรไป) ซักหน่อย แต่มาถูกทำร้ายถึงชีวิตแบบนี้ต้องเรียกร้องให้สื่อมวลชนประโคมข่าวกระตุ้นให้ภาครัฐของเราเอาใจใส่ดูแลชีวิตและทรัพย์สินของประชาชนของเราให้ดี และสื่อเองก็น่าจะอุทิศเวลาและเนื้อที่ข่าวตรงนี้ ทำหน้าที่ของสื่อที่ดีเพื่อเรียกร้องความเป็นธรรมในสังคมโลกที่เราก็เป็นหนึ่งใน Rational Actors เรียกร้องต่อประเทศเจ้าบ้านสถานที่เกิดเหตุให้แสดงความรับผิดชอบ หยุดลงข่าวความความคืบหน้าของตั๊กบงกชจะแต่งงานกับเสี่ยหมื่นล้านอดีตเจ้าของดีแทคซักพักดีมั้ย?? (อ่า...ไปแขวะเค้าทำไมล่ะเนี่ย.. อิอิ)
อีกเรื่องหนึ่งที่จิ๊บพยายามทำใจแต่ทำใจไม่ได้ รวมทั้งแม่จิ๊บด้วยคือเรื่องเจ้าแพทสุดเลิฟนี่แหละ...
ทำใจไม่ได้เรื่องอะไรน่ะหรือ? โอยยย...เรื่องมันย้าวยาว แต่จะพยายามเล่าแบบสั้นๆเท่าที่จะทำได้ละกันค่ะ
ก่อนอื่นต้องขอแนะนำให้รู้จักว่า "เจ้าแพท" คือใคร?
เจ้าแพทก็คือหมาน้อยที่ตอนนี้โตแล้ว อายุ 7 ปีพันธุ์ไทย สีดำขลับสลับกับน้ำตาลมีสีขาวๆที่คอและใต้ท้อง หน้าตาธรรมดา หูตั้ง นิสัยดีเรียบร้อยน่ารัก ขี้อ้อนมากกก
จิ๊บไปเอาเจ้านี่มาเลี้ยงตั้งแต่มันเกิดได้ไม่กี่วัน ตอนแรกก็ไม่ได้จะคิดเลี้ยงหมาอีกหรอก นับตั้งแต่เจ้าโจตายไป แต่มีผล มันก็ต้องมีเหตุสิน่ะ!
เหตุก็คือ เมื่อเจ็ดปีก่อน จิ๊บทะเลาะกับพี่เจ้ยเรื่องขี้ปะติ๋วอะไรมะรู้ จำไม่ได้แล้ว... (อิอิ) ก็เกิดมีทิษฐิมานะขึ้นมาสิ เชอะ.. ชั้นจะไปซื้อบ้านอยู่คนเดียวก็ได้ อย่ามายุ่งกะชั้นเชียว แม่.. คุณย่า..คุณยาย ห้ามก็ไม่ฟัง ของเค้าแรงจริงไรจริง...555+ แล้วก็ไปซื้อบ้านแถวๆ บางบัวทองไว้หลังหนึ่ง ขนซื้อเฟอร์นิเจอร์ตกแต่งซะมากมายว่าจะไปอยู่ เพราะเห็นว่าอากาศดี ตอนนั้นรถยังไม่ติดเหมือนเดี๋ยวนี้ และตอนนี้เฟอร์นิเจอร์หลายชิ้นก็ไปวางกองทิ้งบ้านคุณยายมั่ง ยกให้ลูกหลานป้าออมไปใช้ที่บ้านนอกบ้างกระจายความรกกันไปคนละนิดละหน่อย...
บ้านที่ว่าอยู่ในโครงการหมู่บ้านหนึ่งที่ยังกำลังมีการก่อสร้างบ้านหลังอื่นๆอยู่ ก็มีคนงานก่อสร้างของโครงการเค้าอยู่กันด้วย มีอยู่พักหนึ่งก็หอบผ้าหอบผ่อนไปอยู่บ้านนั้น วันดีคืนดีนั่งดูทีวีอยู่ ๆ ก็รู้สึกและได้ยินเสียงว่ามีความเคลื่อนไหวอะไรซักอย่างที่หน้าต่าง เลยรีบปิดไฟ และทีวี มองลอดช่องผ้าม่านเห็นเงาดำๆ เดินย่อง บนกำแพงรั้วด้านข้างของบ้าน แปปเดียวก็ได้ยินเสียงกระโดดลงพื้นดังตุ้บ! เห้ย! อะไรเนี่ย....ก็เลยรีบวิ่งไปเอาโทรศัพท์โทรไปแจ้ง 191 ทันที ในระหว่างที่รอตำรวจ ทำไงหว่า..อยู่คนเดียวซะด้วย...ถ้าตำรวจมาช้า มันจะงัดบ้านเข้ามาทำร้ายรึเรารึเปล่า ไม่รู้คิดไรไม่ออกเลยคิดว่าจะขู่มันก่อน แล้วก็ตะโกนดังๆ ให้เพื่อนบ้านได้ยินเสียงโวกเหวก เค้าจะได้รับรู้บ้าง.. ก็ไม่รู้คิดถูกคิดผิด แต่ครั้งนี้มันเป็นผลดีอ้ะ โชคดีแท้ๆ.. คิดยังงั้นแล้วก็ทำใจกล้าตะโกนไปว่า.. เฮ้ย ไอ้หัวขโมย ชั้นโทรแจ้งตำรวจเรียบร้อยแล้วนะ ป้อมตำรวจอยู่ถัดจากหมู่บ้านไปเนี่ยเค้าจะมาภายในสองสามนาทีนี้ ถ้าแกรักตัวกลัวตายก็จงหยุดความคิดทำชั่วของแกเสียเดวนี้ จะหนีไปหรือจะอยู่สารภาพกับตำรวจ เลือกเอา..!!
จิ๊บพูดออกไปแบบนั้นจริงๆ นะ 5555+ ทำไปได้น่ะ บ้าชะมัด...
แต่มันเวิร์คง่ะ ไอ้ขโมยนั้นกระโดดข้ามรั้ววิ่งหนีไปเลย ซักพักตำรวจก็มา ตรวจสอบดูเห็นรอยเท้า และก็พอดีมันเป็นหน้าฝน ฝนตกดินและหญ้าเปียก แล้วจิ๊บจำรูปพรรณสัณฐานกับเสื้อผ้าที่มันใส่ได้แม่นยำ บอกรายละเอียดตำรวจไป เค้าก็ไปหาเจ้าของโครงการ ค้นทั้งหมู่บ้าน ก็เจอมันนอนที่เพิงพักคนงานก่อสร้าง ใส่เสื้อผ้าตามที่เราบอกเป๊ะ ขากางเกงเปียกน้ำและโคลน ทำเป็นนอนหลับ แต่หายใจหอบแฮ่กๆ ตำรวจแตะที่หน้าอกมัน ๆ ก็หลับตาพริ้มไม่ยอมตื่น ตำรวจหัวเราะหันมาบอกว่า แหม.. หัวใจหมอนี่เต้นแรงมาก ตึ๊กๆๆๆ เลย..แล้วเค้าดึงตัวมันขึ้นมาให้เราชี้ว่าใช่คนนี้มั้ย เราก็บอกว่าเสื้อลายขวาง กางเกงขาก๊วยสีนี้นี่ใช่เลย มันเป็นวัยรุ่นอายุประมาร 16-17 เองเค้าก็พามันไปโรงพักสอบสวนเอาพ่อมันไปด้วย ให้จิ๊บแจ้งความแต่จิ๊บบอกว่าเวทนามัน แค่ให้ตำรวจกับพ่อมันสั่งสอนไม่ให้ทำอีกก็พอ แต่คุณร้อยเวรเค้าไม่ยอมเลยแจ้งไป ตำรวจก็ดำเนินการไปจนจบเรื่อง.. หลังจากนั้นก็ไม่กล้าเล่าให้ที่บ้านฟังกลัวเค้าเป็นห่วงมาก แต่คิดแบบนี้ไม่ถูกเลยใครอย่าทำอย่างจิ๊บนะคะ มีอะไรต้องบอกพ่อแม่พี่น้องญาติผู้ใหญ่ของเราดีที่สุด บอกให้หมดอย่าปิดบัง...
และด้วยความที่หมกเม็ดไม่บอกเรื่องร้ายที่เกิดขึ้นก็คิดหาวิธีแก้ด้วยตนเองต่อไป ทำไงน๊า.. อ้อ ได้ยินเค้าว่าเลี้ยงหมาสิ จะได้ช่วยเห่าขโมยไง..เออ..น่าจะดี วันรุ่งขึ้นก็ประกาศหาหมาในเน็ตเลย...มีคนตอบกลับมาให้ฟรี หมาพันโกลเด้นรีทรีฟเวอร์ แหน่ะ.. พันธุ์ดีให้ฟรีอีกต่างหากชวนเพื่อนไปเอาเลย เค้าว่าอยู่ ซ.อารีย์ฯ ไปถึงพบเจ้าของบ้านเป็นชายหนุ่ม อายุประมาณ 30 กว่าๆ ทำงานอยุู่กระทรวงการคลังก็พาไปเอาหมามีตั้งหลายตัว เพื่อนจิ๊บคว้าหมับเจ้าตัวอ้วนสุดเป็นตัวผู้ขนฟูดูเหมือนโกลเด้นรีทรีฟเวอร์นะ แต่ที่จริงลูกหมาคอกนี้มันพันธุ์ทางมั่วซั่วอ้ะ อิอิ.. ก็ไม่ว่ากันละคุณเจ้าของหมาแกอุตส่าห์ให้ฟรี..เราตกลงเห็นพ้องกันเอาตัวนี้ แต่ขณะที่จิ๊บกำลังขอบอกขอบใจเจ้าของบ้านก็รู้สึกว่ามีอะไรมาดุ๊กๆดิ๊กๆ ที่เท้า อุ่นๆ นุ่มๆ แปปบเดียวก็นิ่งไป ก้มลงมาดู....ชะอ้าว....
เจ้าลูกหมาตัวเท่ากำปั้นเอง เล็กมากๆๆ เล็กกว่าตัวที่อุ้มอยู่มาก เล้กเท่าหนูแฮมสเตอร์อ้ะ ขนสีดำมันๆ ยังไม่ฟูเลย มันมาหลับคาเท้าจิ๊บเลย...แล้วก็หลับปุ๋ยซะงั้น... ก็เลยจับมันขึ้นมา ฮู้ยยย...น่าเอ็นดู น่าสงสาร มันค่อยๆ ลืมตามองเราแป๋วแหววเลย ไม่ดิ้นด้วย จิ๊บเลยตัดสินใจขอเค้าอีกตัว บอกว่ามานคลานมานอนหลับที่เท้าจิ๊บ สงสัยอยากไปอยู่กะจิ๊บ เค้าก็ยกให้อีกจะให้ด้วยเหตุผลอะไรก็เถอะ แต่จิ๊บขอบคุณมากๆ ที่เค้าให้เจ้านี้มาอีกตัวก็แล้วกัน
พอมาถึงบ้านบางบัวทอง ก็หาที่นอนให้ เอานมให้กิน อาบน้ำให้ทั้งสองตัวสะอาดสะอ้านแปรงฟันให้ด้วยนะ เพราะว่าคิดว่าจะต้องใกล้ชิดมันต้องให้มันสะอาด เวลามันฉี่ก็ตามเช็ด ฟังดูเหมือนดัดจริต..แต่จิ๊บทำเท่าที่จิ๊บคิดว่าจิ๊บจะต้องทำ เอาผ้าชุบแอลกอฮอล์เช็ดก้นมัน แล้วก็เช็ดพื้นที่มันฉี่ หมาเล็กๆ จะฉี่บ่อยมาก ก็เหมือนเด็กทารกแหละ จิ๊บก็ขะมักเขม้นเช็ดฉี่หมาที่พื้นอย่างไม่ลดละ ไม่ยอมให้บ้านสกปรกแม้แต่น้อย เลี้ยงมาหลายวันเจ้าตัวโตเป็นหมาตัวผู้ก็โตขึ้นเร็วมากเพราะกินจุ แต่เจ้าตัวเล็กซึ่งเป็นหมาตัวเมียนี้โตช้ามาก เพราะกินไม่ทันพี่ จิ๊บต้องอุ้มมาป้อนต่างหาก เพราะปล่อยให้กินเอง ไม่ได้กินหรอก
เจ้าหมาตัวพี่จิ๊บตั้งชื่อมันว่า ซีซาร์ ซนมากชอบเล่นน้ำ กระโดดลงอ่างบัวเลอะเทอะทุกวัน แถมเริ่มกัดรองเท้า กัดใบไม้ละสิ แย่สุดคือกัดโซฟาร์ตัวละสองหมื่นของจิ๊บเข้าให้...แย่มากเลย....ส่วนเจ้าตัวน้องเล็กนี่ให้ชื่อคลีโอพัตรา และมีชื่อเล่นว่า "แพท" ชื่อออกจะหรูเกินหน้าตาธรรมดาๆ ของหมา แต่ไม่เป็นไร จิ๊บชอบ เอาชื่อนี้แหละ ....เจ้านี่เรียบร้อยมาก ตอนแรกคิดว่าอาจเป็นเพราะว่ามันตัวเล็ก แรงน้อย ไม่แข็งแรงเลยไม่ค่อยซน...มั้ง เลี้ยงมาหลายวัน..จับมันอาบน้ำทุกวัน แปรงฟันทุกวัน !! เวลามันเดินไปสนามหญ้ากลับมาก่อนเข้าบ้านต้องโดนจับเช็ดเท้าด้วยแอลกอฮอล์ วันไหนเหนื่อยขี้เกียจแปรงฟันให้มัน ก็เอาแอลกอฮอล์เช็ดปากเช็ดฟันมันอ้ะ 5555 จนเพื่อนบอกว่าจิ๊บจะเลี้ยงหมาหรือจะฆ่าหมา ซักวันมันจะกระอักแอลกอออล์ตายแน่ๆ....
เย็นวันหนึ่งกลับจากทำงาน..เข้าบ้าน หมาหายตัวนึง เย้ย!!! เจ้าซีซาร์หายไปไหน...เห็นแต่เจ้าแพท นอนดุ๊กดิ๊กอยู่หลังบ้าน...เดินตามหาทั่วหมู่บ้านไม่มีใครเห็น ก็เลยเดินกลับบ้านมาอย่างผิดหวัง...พอวันต่อมาตอนค่ำๆ เวลาซักประมาณทุ่มนึงเห็นจะได้ จิ๊บจะปิดบ้านละ มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินมากดออดหน้าบ้านอุ้มเจ้าซีซาร์มาด้วย ปรากฏว่าเป็นคนในหมู่บ้านน่ะเองคุยกันไปมาแกเป็นตำรวจหญิง แล้วก็มาแอบเล่นกับหมาเราทุกวัน รักเจ้าซีซาร์มาก เมื่อวานเลยอุ้มไปนอนด้วย ให้ตายเหอะ! คุณตำรวจหญิง...ลักหมาชาวบ้านไปนอนด้วยเฉยเลยอ้ะ เวรกรรม..แล้วแกก็พล่ามพรรณนาว่ารักมันมากมายขนาดไหนจนจิ๊บไม่รู้จะทำไง เลยบอกว่าเอางี้มั้ยคะพี่คะ.. จิ๊บยกซีซาร์ให้เลยแล้วกัน ถ้าพี่รักมันขนาดนี้ ยกให้เอามั้ย จิ๊บเองก็ไม่ต้องห่วงเพราะว่ามันอยู่กับพี่พี่คงเลี้ยงมันดีและมีความสุข ตำรวจหญิงดีใจระร่ำละลัก ถามจิ๊บซ้ำๆ "จริงเหรอคะ ให้พี่จริงๆเหรอ?" จิ๊บก็บอกว่าจริงค่ะจิ๊บยกให้...นับตั้งแต่นั้นมาจิ๊บก็เลยมีเจ้าแพทตัวเดียวเป็นเพื่อน...และด้วยความที่มันไม่ดื้อ ไม่ซน เรียบร้อยน่ารักมากจิ๊บก็เลยไม่เหนื่อย เลี้ยงดูมันอย่างดีด้วยความรักมันยังกับลูก เรื่อยมา.....
โอ้ว...วันนี้จะไปบ้านคุณยายนะ ต้องเก็บของ เตรียมของใส่รถละค่ะ...เดียวจิ๊บถึงบ้านคุณยายแล้วจะมาเล่าเรื่องเจ้าแพทต่อ...อดใจรอนิดนึงนะคะ...
แหม...กำลังอ่านเพลิน ๆ เลย จบซะแระ
ตอบลบมีตอนต่อไปเร็ว ๆ นะคะ
(โปรดติดตามตอนต่อไป)